Ziekjes

Maandagochtend arriveerden we om 5u30 met de bus en ik had nog even de tijd om in mijn bedje te kruipen vooraleer ik naar el mundo de niños vertrok. Uiteindelijk heb ik samen met Mathilde (vrijwilliger in el mundo de niños, maar niet van Otra Cosa) in het ziekenhuis een aantal mensen warm gemaakt voor ons recycleringsproject, maar eenmaal terug in el mundo de niños bleek dat er niemand aanwezig was. ("Waarom had ik ook alweer zo vroeg opgestaan??") Gezien ik toch nog iets wou doen die dag met de jongens en wat fysieke inspanning niet overbodig was, ging ik voetballen met de jongens. (zalig!) s Avonds ging ik met een aantal in de Polleria (voor de verandering weer kip ;)) gaan eten en erna bekeken we een filmpje. (Echt vakantiegevoel! ;p). Nu heeft vermoedelijk de mayo (want de ketchup was niet te eten!) mij de das omgedaan. Resultaat was dat ik de hele nacht naar de WC moest lopen om over te geven en met de diaree... Ik voelde me miserabel alsof mijn maag en darmen binnenstebuiten gekeerd waren. (niet te vergelijken met de eerste keer dat ik diaree had, deze keer leek het eerder een voedselvergiftiging!) Zweet, koude rillingen en dalmatiers (=allerlei zwarte vlekken) wisselden elkaar af. Ik bleef bijna de hele dag in bed en "overleefde" op thee, water en wat crackers. Maar morgen is een andere dag en hopelijk ook een betere... ;).

Weekendje Cajamarca

De week vloog voorbij en voor ik het goed besefte zou het weekend beginnen. Ik ging tijdens de week van 18u tot 20u om met de jongens te sporten (=vooral voetbal :s) of om onozel te doen op het speelpleintje met enkele sloebers. We speelden tikkertje en ik voelde me weer een kind :).
Vrijdag was ik zo druk in de weer met het plannen van het weekend naar Cajamarca dat ik mijn gratis surfles, die ik de dag voordien had gewonnen bij de pool, liet varen. In de plaats daarvan zat ik te stressen om mijn busticket. Uiteindelijk na veel moeite en weg en weergeloop had ik een enkel ticket naar Cajamarca. Een retourticket zou ik daar nog moeten bemachtigen. Ik vertrok met veel zin in een nieuw avontuur!! Ik vertrok samen met 4 andere vrijwilligers met de bus richting Trujillo om daar de nachtbus van 22u richting Cajamarca te nemen. Ik had het geluk dat ik naast een corpulente man mocht zitten die de voorkeur gaf aan anderhalve zetel, terwijl ik het mocht stellen met de overige helft(!) Het was best irriterend hoe zijn arm steeds van zijn buik rolde tegen mij, telkens zijn buik de lucht inging en hij indomelde. Ondanks de vele slaaploze momenten genoot ik van de donkere bergen, de sterren en uiteindelijk een groot verlicht Cajamarca. Ik ben gelukkig dat ik niet snel wagenziek ben, anders had ik hoogstwaarschijnlijk de hele nacht zitten overgeven. Ik ben ook dankbaar dat ik de rit zonder al te veel blauwe plekken, overvallen of ongelukken (diepe kliffen en smalle wegen) heb overleefd! In Cajamarca vonden we eerst geen vrij hostel. Uiteindelijk kwam een man zelf naar ons toe en bood voor 70S/. voor 5 pers. een slaapplaats aan. (goedkoop!) Het was geen 3-sterren hotel, maar we waren blij dat we iets veiligs en goedkoop hadden gevonden. Na een korte siesta verkenden we de stad en trokken meteen als echte toeristen naar " Los Frailones" (reusachtige rotsen die door erosie de vorm van monniken met kappen hebben gekregen. (zie foto) We voelden ons soms als een toeristische attractie (Peruanen staan graag meermaals op de foto met een gringo(a) = toerist(e).) Dit is natuurlijk (zoals elke toeristische plaats) een uitgelezen plaats om te bedelen, allerlei souvenirs of snoepgoed te verkopen. Vaak waren we aan het lachen met de gids, omdat we zogezegd in heel wat rotsen bepaalde vormen (vb.:dieren) zouden kunnen herkennen. Natuurlijk waren sommigen echt mooi en verrassend, maar soms leek het alsof de fantasie van de Peruanen gewoon op hol geslagen was, heoewel we prachtige panoramas konden aanschouwen (zelfs vanuit het busje). s Avonds bezochten we de "Zetel van de Inca" met de bedoeling om de zonsondergang te zien, maar we zaten nog niet hoog genoeg en de zon verdween vervolgens achter de bergen. We waren nog steeds moe van de trip en we ruilden uiteindelijk een dansavond in voor een gezellige drink, babbel en "Wie is het?" avond.
Ook de zondag was een geslaagde dag met schitterend zomerweer aan het zwembad (= Baños del Inca), een warmwaterbad die geneesende krachten zou hebben. Later bezochten we de "Ventanillas van Otuzco" ("ramen" in de rotsen uitgehouwen die als begraafplaats dienden voor de oude indianen.) Vervolgens brachten we ook een bezoek aan de kaasfabriek van Cajamarca. Leuk was dat we op elk uitje wel iets kregen om te proeven. Prachtig stadje met veel groen. Anders dan Huanchaco die mij veel droger lijkt. We sloten ons weekend af met een oven(r)heerlijke pizza en een bezoek aan de Sint-Franciscuskerk. De terugrit verliep eveneens vlekkeloos en ik had een heerlijk weekend achter de rug :) :) :)! Imara vertrekt volgende week woensdag naar de jungle met nog een aantal vrouwelijke vrijwilligers wat me aan het denken heeft gezet...

Vrijdag ging ik boodschappen doen met Unberto in Trujillo. Ik kocht wat karton, silicone en een soort van microvezelachtige stof. Dit zou dienen om de bibliotheek te decoreren met het alfabet. Ondertussen keek ik uit voor wat Halloweenattributen voor het feestje zaterdag. Ik vond er op de markt een heksenhoed met haar en een kleine bezem. Thuis had ik zwarte kleren genoeg, dus daar hoefde ik al niet mee in te zitten. s Avonds ontmoette ik de mama en de zus van Alexandra. (zij zouden hier 15 dagen verblijven in het huis van Louis, gezien de mama normaal in Italië woont en de zus in Lima. Gek als je het mij vraagt voor een gescheiden koppel dat zij hier nu zomaar kan logeren...) Uiteindelijk werd het een leuk feestje zonder veel problemen. (Deze keer danste ik met verschillende jongens ;)) Zondag sliep ik uit en rarara wie zag ik nog eens: Louis! Hij moest niet werken, omdat het allerheiligen en allerzielen was. Toch vertelde hij me dat hij daar niet op had gerekend, want hij wou in feite zijn ex-vrouw niet zien. (daar komt de aap uit de mouw). We belandden op deze manier weer in een paar diepgaande en interessante gesprekken!! (ik hou echt van die man!=> lees: hij is een zeer aangenaam gezelschap en een boeiende gesprekspartner.) Maandag ging ik naar el mundo de niños en bleek dat een van de jongens (diegene die laatst bijgekomen is) weggelopen is. (de deur is er altijd gesloten, om zulke situaties te vermijden.) Een andere jongen gaf me de indruk dat hij ook wou ontsnappen, doordat hij plots nergens te bespeuren was en toen op het dak opdook. s Avonds ben ik gaan kijken hoe de jongens van el mundo de niños een voetbalmatchje spelen en daarna ontmoette ik Nilo. (een gast die in het Otra Cosa restaurant werkt en er min of meer opgegroeid is met een aantal jongens van el mundo de niños. Ook met hem had ik een interessante babbel. Later op de avond ben ik met Louis en zijn chef opnieuw naar het strand gegaan, een kampvuurtje gemaakt en wat muziek gespeeld. (gezellig was dat!)

Dinsdag, vandaag, begon ik eindelijk door te krijgen hoe het recycleringsproject, die Alejandro van el mundo de niños zonet opzette, in zijn werk gaat. Alejandro en ik gingen naar het "ziekenhuis" (stel je een grote wachtkamer voor die vol zit met vooral vrouwen en kinderen) en trachten de wachtende patiënten te sensibiliseren door een woordje uitleg te geven over het recycleringsproject ahv een geschreven poster. Alejandro had al 3 mini-containers gemaakt voor in het ziekenhuis voor glas, PMD en papier, die ondertussen al vol zaten. Deze namen we mee met de tricycleta (de prachtige, maar wat onhandige bakfiets die je al eens eerder op een foto kon zien met Bellon.) Het is dus de bedoeling dat er op verschillende plaatsen in Huanchaco containers komen, waarin iedereen zijn vuilnis kan deponeren en die vervolgens door de kinderen van el mundo de niños zal worden gesorteerd. Nu moet je weten dat iedereen die gesorteerd afval naar de fabriek brengt daar geld voor krijgt, omdat de fabriek dit vervolgens kan verwerken en opnieuw gebruiksklaar maken. Net zoals de mensen (zoals in een vorig blogbericht beschreven) in de "getto": "Het mirakel" te werk gaan. Op deze manier leren de kinderen recycleren, helpen ze mee aan een betere wereld, ontvangen ze opnieuw een beetje geld voor de organisatie en worden ondertussen gesensibiliseerd. Alejandro sprak zelfs om de tricicleta te gebruiken voor carnaval, wat ik een schitterend idee vind!