Toen ik terug in Huanchaco was, ben ik van het ene naar het andere moeten hollen!! Afscheid nemen, zak maken, de laatste mails en adressen uitwisselen met heel Huanchaco, cadeautjes kopen voor mijn Peruaanse familie, een fotocollage samenstellen voor MdN, een vuurwerk organiseren voor MdN en voor mijn vrienden,... Uiteindelijk was het super allemaal, maar met veel verdriet in het hart dat ik afscheid nam! 
Luis gaf me een prachtig kunstwerk die geduld en precisie vragen om rechtgezet te worden. Hij ging mee met me naar de luchthaven van Trujillo. Ik besefte pas in de wachtrij hoe erg ik hem zou gaan missen!! Hij was voor 6 maanden mijn levensgids geweest die me de weg wees in een nieuwe cultuur, een nieuw land, de mensheid, het leven en vooral mezelf! Ik heb enorm veel van hem mogen leren en daar ben ik ongeloofelijk dankbaar voor!!! Hij is soms een jongen, soms een geleerde die heel veel potentieel in zich heeft en enorm veel cariño te bieden heeft!! Voor mij was hij meer dan de moeite waard om mijn pad te kruisen!! Ik heb het dan ook heel mijn terugvlucht enorm moeilijk gehad met al mijn herinneringen en alle liefde die ik daar achterliet!! Ik heb het gevoel dat ik een mooi sprookje heb verlaten, alsof er geen plaats meer is op de volgende bladzijde voor me. 
Terugkeren zou ik zeker willen doen en nog veel meer van dat!! Dit hoeft geen einde te betekenen, maar een nieuw begin met nieuwe visies!!
Lieve mensen die me hebben geholpen om mijn sprookje te verwezenlijken, die me op welke manier ook hebben gesteund, die ik op mijn weg heb mogen kruisen: een welgemeende MERCI!!
