Van intolerantie op weg naar tolerantie

Deze ochtend ging ik naar MdN met de intentie om te gaan recycleren, maar de verantwoordelijke daarvoor kwam te laat opdagen en had nadien blijkbaar geen tijd meer genoeg. Ik hielp Christian en Joel dan maar met hun Engels en tussen door trachtte ik Irwin en William te motiveren om door te werken aan hun Wiskunde. Nadien speelden we voor de verandering 'uno'. Ik zag eveneens dat 'Monopoly' vaak gespeeld werd. (Dat was toch af te leiden van de staat waarin het zich bevond.) Ik keerde terug in de namiddag om opnieuw te helpen met hun huiswerk (terwijl ze in vakantie zijn...) Later hadden ze opnieuw een workshop van de handpoppen, maar ik besloot om te vertrekken in de hoop zusje lief nog op skype te ontmoeten. Tevergeefs uiteindelijk. Toen ik vertrok zag ik dat er iets aan mijn fiets (of beter gezegd Louis zijn fiets) was. Ik had er even genoeg van en uitte mijn ongenoegen tegenover Umberto. Ofwel verdween er materiaal ofwel was er materiaal van je kapot, smeten ze letterlijk en figuurlijk dingen naar je hoofd ... het was steeds iets. Ik kwam toe in MdN met veel energie, maar vertrok steeds zonder energie! Ik kan me niet altijd even goed en snel genoeg uiten in het Spaans, wat het nog moeilijker maakt om te reageren op dergelijke situaties. Als ze daarbovenop dan niet luisteren of onbeleefd zijn, wil ik gewoon vertrekken. (Dat is natuurlijk het gemakkelijke aan er niet vast te werken; ik kan 'vluchten', maar natuurlijk niet de oplossing!) Mijn geduld en tolerantie was ver te zoeken. Misschien had ik last van mijn hormonen of gewoon een slechte dag!? Morgen is een nieuwe dag, dan zien we wel weer!
Woensdag was effectief een nieuwe dag vol amusement. De jongens kregen bezoek van 3 kapsters uit Trujillo die even hun skills wilden testen op hun koppies. Resultaat was dat ik met een aantal knappel kopjes, maar net daarom weer eens te laat, aankwam in de surfschool. Gladys expliceerde aan de altijd zo goed gezinde (!) Juan Carlos waarom we zo laat arriveerden. (Een zorg minder voor mij allesinds).
In de namiddag ging ik slaapzakken en tenten kopen voor de jongens. Ze gaan namelijk in begin april op kamp en hoewel ik er jammergenoeg niet meer zal zijn om hen te vergezellen, wou ik hen dit cadeau doen met al het geld die ik verzamelde op mijn benefietfeestje!! Voor mijn afscheid zouden we dan een kampvuur op het strand kunnen houden met muziek en eten en er nadien overnachten in de tenten! Een ander moment zouden we naar de cine kunnen gaan in de mall en er iets samen eten bijvoorbeeld. (Klinkt chic, maar heel gepland natuurlijk, zullen zien hoe alles verloopt!) Ik kocht eveneens schoolmateriaal (stylos, gommen, latten, slijpers, kleurpotloden, stiften,...) voor hen met het geld.
Umberto vergezelde me op zijn vrije dag bij het kopen van dit alles en ik was hem daarvoor dankbaar! We hadden enkele interessante conversaties en met veel geduld expliceerde hij me nadien de verschillende achtergronden van de jongens met tranen in de ogen. Velen waren/ zijn verwikkeld in een draaikolk van drugsverslaving, mishandeling, alcoholverslaving, ondervoeding, levend van/in de vuiligheid, prostitutie,...enz. Ze krijgen soms geen bezoek van familie en hebben gebrek aan geborgenheid! Ik kreeg er letterlijk kippevel van! Op dergelijke momenten kan ik heel wat plaatsen van die jongens, word ik plots toleranter, zie ik de dingen anders, stoor ik me niet meer aan een kapotte fiets, een verloren zakmes en dergelijke. Het is hun straatmentaliteit die naar bovenkomt, de survival of the fittest! Ik kreeg heel wat te horen en besloot om Annie (de coördinatrice) te vragen of ik hun dossiers mocht lezen en de straat mocht op gaan om kinderen die nog effectief leven op straat te ontmoeten. Lesley is de straathoekwerkster als het ware die de straatkinderen in Trujillo observeert en indien mogelijk meeneemt naar MdN.

Gisterenavond (zat. 30 jan.) naar filmpje gekeken met Mira. Had geen zin om uit te gaan naar Sunkela en was trouwens te moe. De volgende ochtend zou ik de surfboard van Jeroen testen. Ik ging opnieuw met Mira de zee in, maar veel golven waren er niet! Gezien het wereldkampioenschap surfen nog bezig was, ging ik naar de rechterkant van de pier. Het was niet veel, maar voldoende om het board aan te voelen en ik moet zeggen (ondanks dat ik een lichte neiging heb om telkens op mijn rechterkant te draaien) dat het me bevalt. Na vele keren aan de surfwinkel te passeren met vragen omtrent de benodigdheden en de kosten, besloot ik nu om Jeroen zijn board over te kopen met leash! Ik voelde me beetje verplicht om meer werk te maken van mijn surfskills (voorlopig alles behalve goed-> ik oefen veel te weinig!) nadat ik van mijn schatie een lycra kreeg. (mopje) Doe het gewoon graag! Ik kan vervolgens mijn board hier dan weer verkopen of meebrengen naar Belgieland. Leuk zou natuurlijk zijn als ik hem zou meenemen met de goede intentie om hem dan ook effectief te gebruiken. Zo niet kan ik hem nog steeds aan de muur hangen ;).
In de namiddag was het de finale van de surfkampioenschappen dus ging ik kijken. Het was tussen Picolo (Peru) en een Braziliaan. Jammergenoeg won de laatste... (ondanks onze support voor Picolo)
Erna had ik wat tijd over en besloot om nog wat aan mijn blog te werken, na een lange tijd (zoals meestal) van verwaarlozing. Drie uren heeft het geduurd en dat is dan vooral (en praktisch alleen) het opladen van fotos. Heb nu een USB van 8 GB gekocht en ik hoop dat al mijn fotos daar op zullen kunnen.
s Avonds ging ik naar de surfbeachparty van het jaar in Huanchaco en beleefde er een topnacht met Louis al dansend en zingend ;). Ik moest denken aan mijn keppie die een 'rockoptreden' aan het missen was! Er waren verschillende optredens, muziekgenres en volk. Lang uitslapen zondag zat er niet in, omdat ik met zuslief wou skypen (maar tevergeefs). In de plaats sprak ik met Thomas en hoorde dat zijn lange vlucht uiteindelijk goed verlopen was. (gelukkig!)
Ik ging vandaag naar het hondenasiel met een beetje een onwennig gevoel. (Gaan ze me weer 'bijten' als ik over de muur klim?) Maar ze waren braaf en toen ik hoorde dat ze een hele week niet gaan wandelen waren, vetrok ik meteen met mijn 18 schatjes. Ik kwam slechts terug met 14 bengels... Ze komen wel terug dacht ik en zo gebeurde het ook :), weliswaar op hun tempo. Daniel vertelde me onder het schoonmaken van de kooien, het stront ruimen en eten klaarmaken voor de honden, dat hij nu zondagen vrijaf had. Ik was tevreden dit te horen. Dit betekende dat hij gesproken had met zijn baas. (en dus dat hij geluisterd had naar wat ik hem vertelde omtrent zijn rechten als werknemer)
In de namiddag ging ik naar MdN, waar ik hielp met huiswerk en vervolgens ging zwemmen in zee met hen. Het was maw een drukke maar voldane dag voor mij!