Grootse avonturen in Ecuador

Zaterdagavond 5 dec. neem ik afscheid van Marico, Louis en Huanchaco. Het lijkt alsof ik naar België moet terugkeren en ik heb het er enorm moeilijk mee, het water staat me hoog. Ik probeer me te realiseren dat ik samen met 4 andere vrienden alweer een nieuw avontuur tegemoed ga in Ecuador en het nog geen tijd is om terug te keren... GELUKKIG!! We rijden de hele nacht door met de bus tot we in Mancora (noorden van Peru, ook wel dé plek om te surfen en uit te gaan genoemd) aankomen. We vinden s morgens halfslapend een hostel en kruipen nog even onder de lakens. (Zonder goed te beseffen dat dit het ritme van de hele trip zou gaan zijn) We treffen het goed en gaan lekker luieren op een afgelegen strand, zoeken afkoeling in het bruisende water en drinken kokossap, maar van surfen komt niks in huis. De golven lijken ons veel te klein en een plank veel te duur, dus laten we het maar zo. s Avonds hebben we het enorm naar onze zin met ons vijven! We kaartten erop los met de nodige cocktails, dronkemanspraat -en leute, uitdagingen voor de verliezers en placeren zelfs nog een dansje.
De volgende stop was in Ecuador in Cuenca. ( Tom en Imara moesten mee tot over de grens om hun visa te verlengen, Randa ging mee en zou vervolgens doorreizen naar Colombia en Vincent en ik wilden Ecuador verkennen voor 2 weken.) (Louis liet me beloven terug te zijn voor 20ste om samen met zijn familie in Lima Kerstmis te kunnen vieren. :))

Mijn eerste indruk was dat Ecuador er rijker uitzag dan Peru met zijn asfaltwegen en nette straten. Soms waande ik mij in Zwitserland met de vele balkons en bergen. Hoewel je aan de kerken kon zien dat het geloof en de eerbied er niet op veranderd was. Elke heilige kreeg nog steeds zorgvuldig zijn eigen plekje in de kerk en werd overspoeld met bloemen en goudwerk. Hoewel we ons alle 5 niet echt bewust waren van de nabijkomende Kerst, omwille van het gebrek aan sneeuw en koude, lieten de kerstbomen niets aan het toeval over...

Ik begon in Cuenca mijn lange zoektocht naar een sombrero. Op onze weg kwamen we riviertjes tegen, bezochten we een museum en een "natuurpark" en sloten onze dag af met een uitzicht over de hele stad. (Achteraf bekeken was dit een van de mindere steden die we bezochten...)

...mijn verhaal gaat verder...

Donderdag 26 nov. was er een afscheidsfeestje voor Adrian en nadien een voor Emma en Marie-Ann. Het laatste eindigde echter in een "passieve pokeravond." (lees: enkelen speelden poker en enkelen, o.a. ik, hadden diepfilosofische gesprekken:) Vrijdag ging ik surfen en vervolgens volleyballen. (Bij deze was er een nieuwe start gegeven voor het surfen. Volhouden is nu de boodschap om elke dag of max. om de 2 dagen te gaan surfen!). Zaterdag ging ik opnieuw surfen aan de linkerkant (moehahaaa!) samen met Louis. Superm maar een bikkelharde strijd om door de branding te geraken. De boodschap luidt: "peddelen, tandenbijten, niet vergeten te ademen of 8-10 min. wachten tot de golven weer wat kleiner worden. (= ong. 6 golven). Ik stel mezelf gerust, zelfs al kan ik geen enkele golf nemen. Ik leer dat je veel geduld moet hebben en van tijd tot tijd op adem moet komen. In het begin wou ik bijvoorbeeld elke goeie golf die afkwam nemen, maar ik was er niet altijd klaar voor...

Zondag had ik een fijne dag met Marico. We bezochten Huaca (del sol y) de la luna. Impressionant! (zie fotos)

Daarna gingen we naar de cine, waar ik met luddevude (= liefdesverdriet) van terugkwam. (Voor diegenen die de Twilightfilms of boeken volgen, zullen me wel begrijpen.) Vol goesting en met de vele, mooie momenten van Thomas en ik in mijn gedachten, verliet ik de filmzaal.

Dinsdag speelde ik weer volley met de vrijwilligers en s avonds maakte ik een vuurtje op het strand met Louis, Marico, Isabel (nieuwe bewoonster), de dumdjeridum en de houten kast met het gat in. ;) Samen met nog enkele anderen maakten we er een gezellige boel van.

Woensdag was ik opnieuw beter in mijn maag en ging om 7u. (a.m.) lopen met Mira en Miguel. Het was zalig! Vervolgens ging ik naar el centro de salud en el MdN en leerde Eyner een beetje volley. Nadien leerde ik hem "de tafels van vermenigvuldigen, delen en cijferen" ahv "snoepjes" en "kindjes":) Ik had heel wat improvisatie en wilskracht nodig om zijn aandacht op de studie te vestigen en te behouden. Uiteindelijk beloonde ik hem met een partijtje "memory" (=kaartspel). Om 12u ging ik surfen en ik kon een lange golf nemen terwijl ik rechtstond!! Trots dat ik was! Later had ik Spaanse les en daarna zou ik William (van el MdN) helpen met zijn examen voor de dag erop, maar hij had zijn boek in school vergeten... dus speelde ik met een aantal "UNO" en keek naar een partijtje voetbal als afsluiter. Hopelijk houd ik mijn sportprestaties vol! (zullen zien...)

Vrijdag 4 dec. was het Marico haar verjaardag, Randa haar afscheidsfeestje en dat hebben we gevierd. Lichtjes aangeschoten en mega gelukkig met wat chocolade...

Van weg geweest

Op algemene aanvraag neem ik wat tijd om mijn blog aan te vullen ;)! Ik stel het super en ben niet meer zo ziek (misschien ondertussen wel weer wat krampen en "den platten", maar geloof me vrij dat gaat wel weer over! Ik tracht opnieuw de draad op te pikken aan de hand van mijn dagboek en fotos...
Woe. 11 nov. ging ik in de namiddag voetballen met de jongens (van el Mundo de niños) en het kind uithangen op het speelpleintje. Het was super om eens iets actiefs te doen met die bengels!! De dag erop zou ik opnieuw in de namiddag komen (mijn Spaans is al wat beter en ik wil iets meer betekenen dan dat meisje die enkel in de voormiddag komt om de bibliotheek te decoreren en met de vuilbakken rond te zeulen voor het recycleringsproject...) Ik was van plan om enkele jongens te helpen met hun huiswerk, maar natuurlijk kwam daarvan niet veel in huis :). Toch had ik in de voormiddag reeds iets productiefs gedaan met Adrian (de kerel van Frankrijk die ook helpt in el Mundo de niños). We hebben namelijk jongleerballen (stuk of 15) gemaakt met zand, balonnen, heel wat humor en krantenpapier. Dit resulteerde in een jongleerinitiatie in de namiddag voor de kleine mannekes. Lang overleefden de ballekes niet (welgeteld 2 dagen). In het begin was ik wat kwaad dat we ze allemaal in een keer hadden gegeven en we ze voor de leeuwen hadden geworpen door ze daar te laten. Terwijl Adrian maar bleef relativeren en me overtuigde dat het om het moment ging en ze zich hadden geamuseerd. Ik denk dan alweer een stapje verder... als we ze hadden meegenomen hadden ze misschien meerdere plezierige momenten gekend. In elk geval is het geen drama en zijn we (althans ik) weer wijzer geworden. Ik toverde die dag ook een deel van de studiezaal om in een aquarium aan de hand van een aantal geverfde vissen een zeester, een haai en een inktvis. Van 18u tot ongeveer 20u gingen we sporten en rarara tot ieders verbazing werd het opnieuw voetbal(!)

De dagen daaropvolgend trachtte ik opnieuw wat te gaan surfen, maar ik raakte gefrustreerd dat ik geen golf te pakken kreeg. Ze waren ofwel te klein(aan de rechterkant van de pier) of we waren te groot en ik verdronk bijna(aan de linkerkant van de pier) of ik was te vroeg of te laat... pffff. Ik vond de timing maar niet. Mijn Spaans maakte gelukkig iets meer progressie. Maandag bezocht ik Chan-Chan met Marico, Gabriel, Emma en Maria-An. Het was niet mis, maar het museum op zich stelde niks voor. De ruïnes van het paleis waren impressionanter. (zie fotos)

Vrijdag 20 nov. kreeg ik de vraag om elke dag om 9u. de vuilnisbakken (vooral karton) te checken in het ziekenhuis. Zodat het ziekenhuis proper bleef en geen vuilnisbelt werd (enkel ten voordele van el Mundo de niños). Alejandro vroeg me ook of ik elke do. en vrij. in de namiddag een 30-tal minuutjes met de gasten kon werken omtrent het recycleringsproject. Ik stemde in en verwachtte om meteen aan de slag te gaan. Blijkbaar waren de jongens niet even enthousiast, want ze bleven gewoon verder op de computer spelen. Ik was eerst verbaasd hoe weinig gezag Alejandro had en wou tussenbeiden komen, maar ik stel nu ook vast hoe geduldig en bewonderingswaardig zijn aanpak was. Misschien had ik met mijn aanpak nog minder bereikt... Uiteindelijk belandde ik alleen (met mijn alfabet) in de eetzaal. Leuk vond ik het niet, maar Alejandro vertelde me dat het allemaal een kwestie is van motiveren. (Ik ben er nog steeds niet uit wanneer je best een harde en wanneer best een zachte aanpak hanteert. Hopelijk komt dit naarmate ik de jongens en de organisatie nog beter leer kennen.)

Bijna elke week spelen we volley op het strand! Super!!)

Ik miste in het weekend enorm mijn liefje!! Gelukkig had ik wat verstrooïng zondag. Samen met Adrian en Jane (zijn vriendin) ging ik naar Simbal. (een stadje met zwembaden op 1u30 ongeveer hier vandaan in de bergen) Zeer schoon m.a.w.!! (zie fotos)