Deze ochtend ging ik naar MdN met de intentie om te gaan recycleren, maar de verantwoordelijke daarvoor kwam te laat opdagen en had nadien blijkbaar geen tijd meer genoeg. Ik hielp Christian en Joel dan maar met hun Engels en tussen door trachtte ik Irwin en William te motiveren om door te werken aan hun Wiskunde. Nadien speelden we voor de verandering 'uno'. Ik zag eveneens dat 'Monopoly' vaak gespeeld werd. (Dat was toch af te leiden van de staat waarin het zich bevond.) Ik keerde terug in de namiddag om opnieuw te helpen met hun huiswerk (terwijl ze in vakantie zijn...) Later hadden ze opnieuw een workshop van de handpoppen, maar ik besloot om te vertrekken in de hoop zusje lief nog op skype te ontmoeten. Tevergeefs uiteindelijk. Toen ik vertrok zag ik dat er iets aan mijn fiets (of beter gezegd Louis zijn fiets) was. Ik had er even genoeg van en uitte mijn ongenoegen tegenover Umberto. Ofwel verdween er materiaal ofwel was er materiaal van je kapot, smeten ze letterlijk en figuurlijk dingen naar je hoofd ... het was steeds iets. Ik kwam toe in MdN met veel energie, maar vertrok steeds zonder energie! Ik kan me niet altijd even goed en snel genoeg uiten in het Spaans, wat het nog moeilijker maakt om te reageren op dergelijke situaties. Als ze daarbovenop dan niet luisteren of onbeleefd zijn, wil ik gewoon vertrekken. (Dat is natuurlijk het gemakkelijke aan er niet vast te werken; ik kan 'vluchten', maar natuurlijk niet de oplossing!) Mijn geduld en tolerantie was ver te zoeken. Misschien had ik last van mijn hormonen of gewoon een slechte dag!? Morgen is een nieuwe dag, dan zien we wel weer!
Woensdag was effectief een nieuwe dag vol amusement. De jongens kregen bezoek van 3 kapsters uit Trujillo die even hun skills wilden testen op hun koppies. Resultaat was dat ik met een aantal knappel kopjes, maar net daarom weer eens te laat, aankwam in de surfschool. Gladys expliceerde aan de altijd zo goed gezinde (!) Juan Carlos waarom we zo laat arriveerden. (Een zorg minder voor mij allesinds).
In de namiddag ging ik slaapzakken en tenten kopen voor de jongens. Ze gaan namelijk in begin april op kamp en hoewel ik er jammergenoeg niet meer zal zijn om hen te vergezellen, wou ik hen dit cadeau doen met al het geld die ik verzamelde op mijn benefietfeestje!! Voor mijn afscheid zouden we dan een kampvuur op het strand kunnen houden met muziek en eten en er nadien overnachten in de tenten! Een ander moment zouden we naar de cine kunnen gaan in de mall en er iets samen eten bijvoorbeeld. (Klinkt chic, maar heel gepland natuurlijk, zullen zien hoe alles verloopt!) Ik kocht eveneens schoolmateriaal (stylos, gommen, latten, slijpers, kleurpotloden, stiften,...) voor hen met het geld.
Umberto vergezelde me op zijn vrije dag bij het kopen van dit alles en ik was hem daarvoor dankbaar! We hadden enkele interessante conversaties en met veel geduld expliceerde hij me nadien de verschillende achtergronden van de jongens met tranen in de ogen. Velen waren/ zijn verwikkeld in een draaikolk van drugsverslaving, mishandeling, alcoholverslaving, ondervoeding, levend van/in de vuiligheid, prostitutie,...enz. Ze krijgen soms geen bezoek van familie en hebben gebrek aan geborgenheid! Ik kreeg er letterlijk kippevel van! Op dergelijke momenten kan ik heel wat plaatsen van die jongens, word ik plots toleranter, zie ik de dingen anders, stoor ik me niet meer aan een kapotte fiets, een verloren zakmes en dergelijke. Het is hun straatmentaliteit die naar bovenkomt, de survival of the fittest! Ik kreeg heel wat te horen en besloot om Annie (de coördinatrice) te vragen of ik hun dossiers mocht lezen en de straat mocht op gaan om kinderen die nog effectief leven op straat te ontmoeten. Lesley is de straathoekwerkster als het ware die de straatkinderen in Trujillo observeert en indien mogelijk meeneemt naar MdN.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten