Woe. 11 nov. ging ik in de namiddag voetballen met de jongens (van el Mundo de niños) en het kind uithangen op het speelpleintje. Het was super om eens iets actiefs te doen met die bengels!! De dag erop zou ik opnieuw in de namiddag komen (mijn Spaans is al wat beter en ik wil iets meer betekenen dan dat meisje die enkel in de voormiddag komt om de bibliotheek te decoreren en met de vuilbakken rond te zeulen voor het recycleringsproject...) Ik was van plan om enkele jongens te helpen met hun huiswerk, maar natuurlijk kwam daarvan niet veel in huis :). Toch had ik in de voormiddag reeds iets productiefs gedaan met Adrian (de kerel van Frankrijk die ook helpt in el Mundo de niños). We hebben namelijk jongleerballen (stuk of 15) gemaakt met zand, balonnen, heel wat humor en krantenpapier. Dit resulteerde in een jongleerinitiatie in de namiddag voor de kleine mannekes. Lang overleefden de ballekes niet (welgeteld 2 dagen). In het begin was ik wat kwaad dat we ze allemaal in een keer hadden gegeven en we ze voor de leeuwen hadden geworpen door ze daar te laten. Terwijl Adrian maar bleef relativeren en me overtuigde dat het om het moment ging en ze zich hadden geamuseerd. Ik denk dan alweer een stapje verder... als we ze hadden meegenomen hadden ze misschien meerdere plezierige momenten gekend. In elk geval is het geen drama en zijn we (althans ik) weer wijzer geworden. Ik toverde die dag ook een deel van de studiezaal om in een aquarium aan de hand van een aantal geverfde vissen een zeester, een haai en een inktvis. Van 18u tot ongeveer 20u gingen we sporten en rarara tot ieders verbazing werd het opnieuw voetbal(!)
De dagen daaropvolgend trachtte ik opnieuw wat te gaan surfen, maar ik raakte gefrustreerd dat ik geen golf te pakken kreeg. Ze waren ofwel te klein(aan de rechterkant van de pier) of we waren te groot en ik verdronk bijna(aan de linkerkant van de pier) of ik was te vroeg of te laat... pffff. Ik vond de timing maar niet. Mijn Spaans maakte gelukkig iets meer progressie. Maandag bezocht ik Chan-Chan met Marico, Gabriel, Emma en Maria-An. Het was niet mis, maar het museum op zich stelde niks voor. De ruïnes van het paleis waren impressionanter. (zie fotos)
Vrijdag 20 nov. kreeg ik de vraag om elke dag om 9u. de vuilnisbakken (vooral karton) te checken in het ziekenhuis. Zodat het ziekenhuis proper bleef en geen vuilnisbelt werd (enkel ten voordele van el Mundo de niños). Alejandro vroeg me ook of ik elke do. en vrij. in de namiddag een 30-tal minuutjes met de gasten kon werken omtrent het recycleringsproject. Ik stemde in en verwachtte om meteen aan de slag te gaan. Blijkbaar waren de jongens niet even enthousiast, want ze bleven gewoon verder op de computer spelen. Ik was eerst verbaasd hoe weinig gezag Alejandro had en wou tussenbeiden komen, maar ik stel nu ook vast hoe geduldig en bewonderingswaardig zijn aanpak was. Misschien had ik met mijn aanpak nog minder bereikt... Uiteindelijk belandde ik alleen (met mijn alfabet) in de eetzaal. Leuk vond ik het niet, maar Alejandro vertelde me dat het allemaal een kwestie is van motiveren. (Ik ben er nog steeds niet uit wanneer je best een harde en wanneer best een zachte aanpak hanteert. Hopelijk komt dit naarmate ik de jongens en de organisatie nog beter leer kennen.) 
Bijna elke week spelen we volley op het strand! Super!!)
Ik miste in het weekend enorm mijn liefje!! Gelukkig had ik wat verstrooïng zondag. Samen met Adrian en Jane (zijn vriendin) ging ik naar Simbal. (een stadje met zwembaden op 1u30 ongeveer hier vandaan in de bergen) Zeer schoon m.a.w.!! (zie fotos)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten