We vertrokken met een ITTZA bus (een van de duurdere busmaatschappijen) naar Lima. Ik moest even wennen aan de semi-cama (=half-bed), de veiligheid en het feit dat we eten en drank kregen op de bus. Dit was echte luxe in vergelijking met onze reistoestanden in Ecuador! Ik had de eer en het genoegen om naast Alex, mijn Peruaanse zus te mogen zitten. Heb de indruk dat deze trip ons meer naar elkaar heeft gebracht. We verbleven in het huis van een tante die momenteel in Frankrijk woont. Het was super om mijn kerstvoorbereidingen eens op verplaatsing mee te maken. Ook hier ontbreekt de kalkoen niet en zeker niet de lol om er een te vinden. Er was namelijk een plaats waar we een gratis konden afhalen, maar gezien dit ook voor de andere inwoners gelde, ontstond er een enorm lange rij van (niet overdreven) 4-5 straten!! Het moment dat ik er langskwam kon ik het niet geloven en vond ik het spijtig dat ik mijn fototoestel niet mee had. Met goede moed sloten we achteraan aan. Een man voor ons riep naar voorbijgangers 2 Soles. Eerst begreep ik niet waarover het ging en dacht aan “loesje” zaken, het volgende moment had ik door dat hij zijn plaats verkocht en opnieuw achteraan in de rij ging staan. Na 15 min. in de rij passeerde er een taxi met de boodschap dat er elders een minder lange rij stond en het voor de taxi maar 1 Sol was. Alex, Louis en ik keken naar elkaar en wisten eerst niet of hij te vertrouwen was. Vervolgens verkocht Louis zijn plek voor 5 Soles en ging hij alleen de kalkoen achterna. Alex en ik bleven in de rij in geval hij er toch geen vond. Ondanks we ongeveer 2uren in de rij stonden zonder de ingang van de winkel te zien, hadden we enorm veel lol met het proberen te verkopen van onze plek! Louis kwam even later terug met een kalkoen en Alex en ik smeten ons volledig voor onze verkoop… met resultaat ;). De dag was snel voorbij en we hadden nog geen cadeautjes. s Avonds zag ik Daan van CATAPA (vorige stageplaats) wat een leuke verrassing was en samen met Louis babbelden we de hele avond. Louis was niet zo in to shopping de volgende dag, maar ik hielp hem bij het kiezen van de vele cadeautjes. (hij kocht voor ieder familielid (12) een cadeautje, hoewel zijn mama hem vorig jaar al zei dat hij dit niet hoefde te doen.) Ik kocht voor de familie “paneton” (=typisch kerstgerecht, doet met denken aan rozijnenbrood met extra zoetigheid in.) en wat wijn. Voor mijn zusjes (Alex en Jessica) en Louis kocht ik iets extras. Ik had ook nog strandballen van base over (heb al enkele gegeven aan MdN en andere meegegeven met Louis voor de arme kindjes in de sierra) die ik voor Cammy en Joaquin (de 2 kinderen van 5 en 6 jaar) heb ingepakt. Louis gaf ik mijn laatste stuk melkchocolade van côte d or (waar hij zo zot van is), een kokoskaars van MdN en een beeldje van 2 uilen. (een grote die een kleine iets aanleert) Ik vond het perfect toen ik het zag staan! Louis (de grote uil) die me (kleine uil) iets bijleert van het leven, surfen, Spaans, … met veel geduld en passie! Voor Alex kocht ik 2 vanillekaarsjes van MdN en oorbelletjes van het playboykonijn. (wat ze wel degelijk leuk vond) Voor Jessi een fotokader in haar lievelingskleuren. Na mijn inkopen deed ik een telefoontje huiswaarts die me even met mijn beide voeten op de grond plaatste. Ik had met mijn hoofd in de wolken gelopen en niet meer gedacht aan Ecuador en mijn visakaart. Ik besefte plots dat er een grote kans bestond dat ik mijn geld kwijt was en daarmee verdween ook alle pret. Ongerust ging ik kerstavond tegemoet… Uiteindelijk deden alle lachende, dansende, zingende en zotte gezichten van de familie, kerstmutsen, vuurwerk (illegaal om het zelf af te schieten, maar geen mens die daar naar kijkt!!) cadeautjes (een gele onderbroek van Louis (typisch voor nieuwjaar in Peru), een ketting, armbandjes en patchouly. (zouden ze denken dat ik van artesania hou? ;)) karaoke en de kalkoen me snel van gedachten veranderen!!
Op kerstmis pas belde ik om mijn kaart uiteindelijk te blokkeren. Nadien was het een dagje van alles mag niks moet. We zongen opnieuw karaoke en ik begon al aardig in het Spaans mee te zingen. Ook oma van 81 wist me opnieuw te verassen met een van haar “goocheltrucs”.
Een van de volgende dagen bracht ik nog een bezoekje aan Miraflores met het park der liefde en de prachtige koeien! Ten slotte schakelden we ook een meidendag in; Alex, Jessi en ik gingen shoppen in een van de goedkoopste straten van Lima in Gamarra op zoek naar leuke kledij. Natuurlijk was voorzichtigheid (en afdingen) hier zeker op zijn plaats. Bij de terugkeer werd Jessi wat nerveus, omdat het al donker was en er enorm veel volk rondliep. (Zowel Alex als Jessi hadden al minder leuke ervaringen met o.a. overval). Maar uiteindelijk verliep alles goed. Tante Patty heeft me enorm gesteund trouwens op het moment dat ik mijn bankrekening consulteerde. Ik belde de klantendienst en ze wisten me te vertellen dat ik slechts 500 euro meer op mijn rekening staan had. Een moment later had ik plots maar 35 euro meer. Ik begreep er niets van en begon te crashen. Ik viel in een gat en wist even niet wat ik moest denken of doen, behalve dat ik zo stom geweest was… Tante Patty kalmeerde me en tot mijn verbazing begon ik al snel te relativeren. Ik dacht aan het feit dat dit het einde was van mijn trip en ik zou terugkeren naar België, dat ik dankbaar was om wat ik heb mogen ervaren en blij dat ik zoveel mensen op mijn weg ben tegengekomen. Misschien dat ik kon terugkeren met Thomas als hij kwam. Het was niet dat ik er naar uitkeek om al terug te keren en afscheid te nemen, maar er was geen andere manier. Ik had gelukkig de man verkeerd begrepen en toen ik opnieuw belde legde hij me rustig uit dat ik een limiet had om uit te geven en het bijna niet kon dat al mijn geld reeds weg was. Nadien bleek dat ik inderdaad geld kwijt was, maar gelukkig niet alles! ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten