Ik kwam de 20ste december s morgens terug aan in Huanchaco (zoals beloofd) en de 22ste zouden we (Louis, Alexandra en ik) vertrekken richting Lima om er kerstmis te vieren met de rest van de familie. Ik had dus nog 2 dagen de tijd om kerstcadeautjes voor el Mundo de Niños te kopen en er mee binnen te springen. Zogezegd zogedaan. Ik kon Louis overtuigen om me te vergezellen naar Trujillo, om er in de Zela (straat met goedkope (en dus ook wat peligroso) kledingwinkels) te gaan shoppen. Voor mijn vertrek had ik, onder het spelen met Wiliam, gezien dat zijn broek openstond en hij geen onderbroek aan had… Ik vroeg hem of hij geen onderbroek had of hij dit gewoon niet graag aan deed. Hij vertelde me dat niet alle jongens er zoveel ondergoed hadden, dus kocht ik in Trujillo voor hen onderbroekjes en kousen. Ze hadden reeds van andere vrijwilligers sportschoenen gekregen (en shorts )(om te voetballen natuurlijk), maar zaten er met hun blote voeten in. Vandaar dus het idee om hen dit te geven. Ik maakte voor elke gast een cadeauzakje met daarin 2 onderbroeken en 2 paar kousen, een stuk chocolade, een lekstok, een stylo (die ik eerder voor hen ook al had gekocht) en een klein stukje speelgoed. Ik kocht in Trujillo vervolgens ook een zak snoepen, met het idee om deze in een muzikaal pak (= op muziek wordt een pakje krantenpapier doorgegeven, wanneer de muziek stopt mag de persoon die op dit moment het pakje vastheeft een laag verwijderen. Daar staat een opdracht geschreven die moet worden uitgevoerd. Wanneer de opdracht goed is volbracht gaat de muziek weer aan en wordt het pakje opnieuw doorgegeven… enz. Op het einde zit er een verrassing in het pakje.) Ik zou er met kerstmis zelf niet zijn, maar dacht dat het leuk zou zijn om voordien de pakjes te geven en een activiteit te doen samem om zo toch een beetje kerstmis samen te vieren met hen. Zoals je waarschijnlijk al kan raden, klinkt dit allemaal heel mooi, maar te gepland… We zitten tenslotte nog steeds in Latijns – Amerika, dus waar zat ik met mijn gedachten toen ik dit allemaal regelde?! Natuurlijk liep niet alles zoals gehoopt (zelfs al had ik de zaken voordien bevraagd en besproken met een van de opvoeders) en uiteindelijk kwam van het muzikaal pak niks in huis. Toen ik er aan kwam, waren eerst en vooral niet alle jongens er aanwezig en tegen de avond hadden ze reeds andere activiteiten gepland… Positief was wel dat ik me die dag met diegenen die er waren heb geamuseerd! Ik maakte filmpjes van zingende, dansende jongens, fotos van de kerstversiering, het onderling zot doen en we speelden zelfs “blinde manneke” (ongepland! ;-))Ik kreeg de kans niet om de cadeautjes zelf te geven… L Ik kon ze daar laten en zij zouden ze op kerstmis dan geven. Minder leuk nieuws natuurlijk, maar ik had weinig keus, want ik zou die avond nog de bus nemen richting Lima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten