Alle zottigheid op een stokje

Morgen zijn we al donderdag. Ik ga naar MdN en eens luisteren hoe het zit met een bezoek aan JC zijn familie + de zaken regelen voor vrij. om naar cine te gaan. Ben ook zeer blij dat ik mijn schatje nog eens heb gehoord na Salpo, want de loodjes beginnen serieus zwaar door te wegen!!
Dit geldt ook voor het samenleven met anderen, het is namelijk alles behalve gemakkelijk rekening te moeten houden met zoveel verschillende mensen!!
Jammer dat Linda en Beth binnenkort alweer vertrekken. Ik besef het nog niet goed, maar binnen een kleine 5 weken moet ik hier ook afscheid nemen...
Het bezoek aan JC werd uiteindelijk verplaatst naar di. De film naar woe. Ik verdiepte me opnieuw wat in de 'cases' van de jongens. Vrijdag ging ik als hond verkleed naar de vergadering met de vraag of er enkelen hun steentje konden bijdragen voor onze watertank. Erna ging ik mee surfen en daardoor voelde ik me in de namiddag zo moe en slap als een schotelvod. Lang nagenieten van mijn middageten zat er niet in, gezien ik beloofd had om mee te helpen in MdN met het familiebezoek. Maandelijks is er namelijk een uitnodiging van de families om samen met hun zoon iets speciaals te doen. Deze keer zouden we samen wat spelletjes spelen om de relatie tussen moeder en zoon te verbeteren. Ik zou daarbij assisteren en volle bak mee entousiasmeren... en dat lukte vrij aardig! (Hoewel ik het Spaans nog niet volledig onder de knie heb, leek dit geen drempel voor mij.)
s Avonds bleef ik thuis en keek ik naar mijn nieuwe verslaving sinds enkele dagen... "Prison Break".
Zaterdag sliep ik uit en ging gaan surfen (enkele schone golven kunnen nemen). s Avonds was er een spetterende carnavalsparty met een stoet voorafgaand. De fiesta was schitterend. Tot vroeg in de ochtend danste ik erop los met een gezichtstatoeage als camouflage.
Met het hele feestgebeuren vergat ik zowat het tsunamialarm. Door de zware aardbeving in Chili is er een tsunamigevaar voor de hele pacific. Toch moet ik zeggen dat verschillende verhalen de ronde doen. Sommigen leven gewoon hun leven anderen zijn dan minder op hun gemak en spreken van naar hogere oorden te trekken. Ik ben er eerlijk gezegd niet zooo gerust in vooral als ik zie hoe ver de zee naar achter getrokken is...maar denk dat het best is om me niet druk (lees: zot) te maken, maar te leven! Hopelijk komt alles goed en vallen er niet nog meer slachtoffers!!
Zondag sliep ik opnieuw uit en ging na een lekkere maaltijd skypen met mijn lover. Voor ik het wist was het opnieuw avond!
Maandag ging ik naar de hondjes en in de namiddag was ik van plan om naar MdN te gaan, maar ik kwam redelijk laat terug en na het eten en een douche had ik de fut niet meer om nog te vertrekken. Dinsdag ging ik van 8u s morgens naar Trujillo om er Annie te ontmoeten en dan samen een huisbezoek te brengen aan de ouders van JC (zij wonen niet direct in de buurt zo bleek, we reden bijna een uur met de bus naar zijn huis). Ik ontmoette zijn mama en zijn broer. Ze wonen in een huis naast het kerkhof, waar zijn broer water verkoopt. Ik kwam binnen in een ruimte, die de woonkamer voorstelde en nam plaats op een van de 3 stoelen die er stonden. Verder was er niets... behalve het verhaal van de moeder en de littekens die ze droeg...
Nadien bezochten we de moeder van Omar (van Mundo de Jovenes) en voor we het wisten was het middag. We staakten onze familiebezoeken voor vandaag en gingen eten in de mall met Daniel, Alejandro en Eding. Wat eerst een gezellig etentje onder de collega's zou zijn, monde uit in een gesprek over een mogelijke aardbeving en tsunami in Peru. Opnieuw was de spanning te voelen!
Na de lunch ging ik de films en de filmuren checken voor morgen. (Zoals beloofd zou ik de jongens woe. uitnodigen voor een middagje cine) Uiteindelijk werd het "Percy Jackson y el ladron del rayos" van de makers van Harry Potter. Het was super; met een cola en pop-corn waren we gesetteld in een comfortabele zetel. Ze vonden het 'vacan', dus geslaagd!
In de voormiddag zat ik met Jorge in het ziekenhuis van Trujillo voor zijn bloedneus. Een ding weet ik ondertussen wel zeker en dat is dat Peru oneindig veel wachtrijen kent voor alles en nog wat!! Frustrerend vooral als het dan uiteindelijk (na 3u!) jouw beurt is en je te horen krijgt dat er een kopie ontbreekt om de dokter te mogen zien. Ik mocht dus gaan hollen naar een kopiewinkel ergens buiten het ziekenhuis. Vervolgens komen we aan bij de dokter en vraagt die wel niet waarom we zo laat zijn (het was ondertussen al 11u30)... Ik kon ontploffen, maar zou al content geweest zijn als ze Jorge zouden onderzoeken. Na veel getreuzel en gelal mochten we de volgende dag terugkeren voor het effectieve onderzoek. Eerst mochten we nog eens passeren bij de administratie om onze papieren af te geven (wat wou zeggen opnieuw een wachtrij) en erna bij de apotheker om het materiaal te kopen voor de dokter voor de volgende dag (rarara opnieuw een wachtrij!!). Zo een miserie om eens naar de dokter te gaan! Ik kan perfect begrijpen dat de meerderheid van de bevolking wacht tot ze ernstig genoeg ziek zijn om eens naar de dokter te gaan, aan de andere kant is het niet aan te raden om ziek in die hitte in een wachtrij te gaan staan...
Donderdagvoormiddag nam Linda afscheid en ging ik naar de hondjes. Maar zoals maandag had ik na de lunch en mijn spaanse les nog weinig energie om ook nog te gaan helpen in MdN. Ik voelde me die dag wat verveeld en dat was blijkbaar van mijn gezicht af te lezen. Kenny (vriend en ober in 'My Friend') stelde voor om iets te gaan doen 's avonds. Ik besloot om voordien ook nog eens het water in te duiken met mijn plank, misschien zou dit mijn gedachten wat kunnen verzetten?! Uiteindelijk genoot ik ervan, alsook van het gezelschap 's avonds. We aten een warme appeltaart, gingen een pintje pakken en een poolen in Sabesbar.
Vrijdag ging ik de hele dag naar MdN. In de voormiddag was er een evacuatieoefening in geval van een aardbeving en tsunami. (zeer interessant!) In de namiddag was er opnieuw familiebezoek en Gladys had me gevraagd om te helpen met wat spelen e.d. 's Avonds gingen we voetballen en ik kocht hen wat zoetigheid voor achteraf. Na de voetbal gingen we nog eens naar de cine in Huanchaco (in de bib, zoals elke vrij., open voor iedereen). 's Nachts ging ik eerst naar een punkconcert van Sesa (vriendje van Alexandra) in Trujillo en nadien naar Sunkela (zoals beloofd aan Marijke, een Hollands meisje die terug in Huanchaco was). Ik amuseerde me natuurlijk enorm.
Zaterdag sliep ik uit en het was een zalige dag van "alles mag en niets moet!" Ik tekende wat, luisterde muziek en bekeek dvd's. Zondag leerde Louis mij sculpturen, ging ik surfen, tekende ik en pallette met Louis op het strand tot de zon onderging. Gezien ik bij dit laatste verloor, moest ik de picarones (locale zoetigheid) trakteren ;). Ik had heel veel zin om te volleyballen, maar kon jammergenoeg maar geen degelijke bal vinden...
Maandag 8 maart was een tweede poging om de straatkinderen in Trujillo te ontmoeten, maar Lesley belde met de vraag of ik later (na 22u) kon afkomen of we onze afspraak zouden verzetten. Ik dacht dat het beter was om te wachten tot woe., gezien het na 22u altijd maar gevaarlijker wordt in het centrum. Hoewel ik het jammer vond dat ik nog steeds geen kennis had gemaakt met het straatgebeuren, kwam iets anders op mijn weg die avond. Ik ging met Louis, Kate en Jack een kampvuurtje houden op het strand. Het was een schitterende en inspiratievolle nacht met een lachende maan en een warm gezelschap!!! Ik bespeelde alle instrumenten (mondharmonica, gitaar, dumjieridum, regenpijp, djembe en stem). Later werd ons gezelschap uitgebreid met een straathond die ik te drinken en te eten gaf.
Woensdag ging ik voetballen met de kindjes (althans de grote, want de anderen hebben opnieuw les in de voormiddag) en stond in het goal. Ik haalde enkele fameuze ballen uit het net, maar hield er enkele blauwe plekken en pijnlijke spieren aan over. Erna gingen ze zwemmen in de zee en in de namiddag hielp ik hen met hun boeken te kaften (net zoals di.). Dit leek eeuwen geleden dat ik dit nog had gedaan. ' s Avonds, vergezeld door Louis die richting busterminal ging om in Lima zijn vader te gaan ophalen, ging ik naar Trujillo (3de poging) om de straatkinderen te ontmoeten. Ik kwam een halfuurtje te laat aan en weet niet of Lesley zou gewacht hebben of niet, maar voor de zekerheid besloot ik nog wat langer te wachten gezien ze meestal later arriveerd. De buurt leek volgens Louis niet zooo veilig, dus besloot ik om er niet te lang stil te blijven staan. Ik wandelde wat op en af, maar zette me uiteindelijk op een stoep tot 00u ong. Toen besloot ik toch maar om terug te keren... (weer een teleurstelling).
Die nacht had ik afwisselend koud en warm en voelde me misselijk. Toen ik dan om 04u het toilet bereikte, werd ik duizelig en geraakte ik bijna niet meer mijn ladder op. Ik besloot dan maar om in bed te blijven die dag! Ik denk dat ik ongeveer een 16u geslapen heb en toen besloten heb om iets te eten en een filmpje te bekijken. (zodat ik de volgende nacht nog wat kon slapen!) Bleek dat het slapen geen enkel probleem vormde! Ik sliep de hele nacht door en werd wakker rond 8u (vrijdag) Na een douche dacht ik naar MdN te gaan voor de vergadering. Ik wilde namelijk een aantal zaken regelen zoals een datum voor een kampvuur met de jongens voor mijn afscheid, hoe het zat met Lesley, me verontschuldigen voor mijn afwezigheid do. en het feit dat ik maandag mss zou vertrekken naar de selva, Tarapoto. Ik denk dat mijn lichaam me iets wil vertellen en me vraagt het iets rustiger aan te doen, vandaar dat ik besloot om te bellen naar MdN ipv te gaan. Ik voel me al beter, maar nog niet op en top, zullen zien wat het weekend brengt en of ik me goed genoeg voel om de jungle te verkennen maandag... :)

En zo ben ik weer helemaal mee met mijn blog, JOEPIE! Het enige wat jammergenoeg ontbreekt zijn de foto's, maar gezien het heel wat tijd vergt om deze te uploaden en er nu een virus op mijn camera zit, laat ik de foto's voor wat het is! Hopelijk kan ik ze in Belgie alsnog afprinten!!