Salpo

En ja, ik ben samen met Beth, Colby, Linda en Louis naar Salpo (ong. 4u van Trujillo) geweest van zo. 4u tot woe 13u. Het was ongeloofelijk!! Vertrokken wel met een bepaalde spanning, omwille van de bus. Maar met wat geluk haalden we het en voor ik het wist zaat ik op het dak van de bus, te genieten van het magnifieke uitzicht! Eindelijk terug in de bergen! (deed me sterk denken aan Ecuador) Het groene, de bergen, de loslopende schapen, koeien, en varkensl,... het was zalig om weer wat natuur te zien en te ruiken! Het stadje was arm. Louis zijn terrein lag wat verderop tussen de wolken, de velden en enkele Eucalyptysbomen. We zaten op een hoogte van 4000 m (hoger dan Cuzco) en soms hoger en dat was aan mijn gezichtskleur te zien. Later kreeg ik er ook meer last van hoofdpijn, bloedneus en kortademigheid. Water drinken en diep in -en uitademen was de boodschap.
Heb er prachtige zonsondergangen gezien!!!! (echt waar ongeloofelijk!!) De zondag deden we onze inkopen voor s avonds en de volgende ochtend (redelijk basic; kwakker, brood, kaas en cocathe) s Avonds zochten we wat hout om een vuurtje te maken, nadat we onze tenten en/of hangmatten hadden opgehangen/gezet. Maandag relaxte ik wat en nadien beklommen we de berg(en!) achter ons, richting het stadje. Bij onze wandeling kwamen we pastoors tegen met een aantal kinderen die zongen en dansten op de muziek van de gitaar. We deden natuurlijk zo goed als mogelijk mee in o.a. het prijzen en danken van de heer. Bij het afdalen speelde ik verstoppertje met een 3-tal meisjes. (Merkwaardig, maar leuk vond ik het wanneer ik ze de volgende dag opnieuw in Salpo aantrof en ze nog mijn naam wisten!) In het stadje gingen we middageten en keerden we terug via het kerkhof. Ik had nog wat strandballen, kledij, fluitjes, hangers, toiletgerief en dergelijke mee en speelde de "goede weldoener" bij de kinderen en de vrouwen in de straat. Ze bestormden me zowat.
Dinsdag bezochten we de Shamana (een energierijke plaats!!) Ik voelde me er enorm bekeken, ongemakkelijk en aan de andere kant vol bewondering voor de vele gezichten en dieren die je kon herkennen in de gesteenten. Er leek een sterke aanwezigheid te zijn van voorouders. Ik zocht een plekje voor een poging tot meditatie.
De tocht die dag was vrij zwaar, maar zeker en vast de moeite waard!! Vooral het voortdurend stijgen en dalen en de warme zon maakten het moeilijk. Ondanks kon ik lachen en was blij met de dingen die ik mocht zien, ruiken en voelen! Voldoening kwam naar boven bij het kampvuur, gezang, cocathe met ron, gelach, spelletjes en een mini-vuur spektakel van Beth. Die avond zag ik een levensechte tarantula richting de ene tent lopen!! (ben dan maar in de ander tent gaan slapen!:))
Heb de indruk dat Salpo goed gedaan heeft voor de teamspirit (of homespirit). De plooien van voordien waren gladgestreken. Alleen waren er deze keer een aantal kibbelingen tussen Louis en Linda. Dit maal voelde ik me de buffer.